Het lustprincipe is een basisbegrip in de door Freud ontwikkelde theorie van de
psychoanalyse. Freud ziet het streven naar lustbevrediging als drijvende kracht
vanaf de geboorte, waarbij deze bevrediging diverse fasen doorloopt van oraal,
anaal, fallisch naar genitaal.
Lust kan zich aan vele bronnen hechten en allerlei gedaanten aannemen: het
jonge kind is in Freuds beschrijving polymorf pervers en komt in de loop van
zijn of haar ontwikkeling gemakkelijk terecht in problematische en bescha-
mende opwindingstoestanden die een blijvend onderdeel kunnen worden van
de persoonlijkheid.
Freud stelt dat het opgroeiende kind en de latere volwassene zich met tegen-
zin onderwerpen aan de realiteit onder invloed van de beperkte beschikbaar-
heid van lustbevrediging, de grenzen en wetten van opvoeders en de omrin-
gende werkelijkheid: het realiteitsprincipe. Grenzen, geboden en verboden wor-
den geïnternaliseerd om de ouders niet te verliezen en vormen de basis van het
geweten.
Innerlijke conflicten ontstaan in Freuds visie onder anderen uit de botsing van
de lust met het geweten. In de latere psychoanalytische theorievorming komen
contact, structuur, stabiliteit en veiligheid ook prominent naar voren, evenals
het belang van de vroege objecten zoals ouders en verzorgers.
In dit congres gaan we in op conflicten tussen lust, geweten en relaties – of het
ontbreken daarvan- met een altijd gemankeerde opbouw van de persoonlijk-
heid als gevolg, zoals we dit tegenkomen in de psychoanalyse met volwasse-
nen, kinderen en in onszelf als explorerende, reflecterende en duidende deel-
nemers aan het analytische proces.